Πρώτος ο Άντλερ μίλησε για το σύμπλεγμα κατωτερότητας. Ο Άντλερ δέχεται ότι διαθέτουμε ασυνείδητα αυτό το αίσθημα, δηλαδή ότι «αισθανόμαστε ανεπαρκείς».
"Αν γεμίζουμε τη ζωή μας με πράγματα και ξανά με πράγματα,αν θεωρούμε τους εαυτούς μας τόσο ασήμαντους, ώστε να πρέπει να γεμίζουμε κάθε στιγμή της ζωής μας με δράση
Η δύναμη για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της ζωής πηγάζει από την πίστη στον εαυτό μας και απο τη θέληση να αντιμετωπίζουμε τους παράγοντες που μας αποθαρρύνουν
Τα τέσσερα κεριά έλιωναν αργά αργά...
Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος που μπορούσε να ακουστεί η συζήτησή τους.
Η ατομική ψυχολογία θα έχει παντοτινή επιρροή στη σκέψη, την ποίηση και τα όνειρα της ανθρωπότητας.
Πολύ ισχυρός, προτιμάμε να μείνουμε σε αυτό που δεν γνωρίζουμε παρά να ρισκάρουμε το παρακάτω.
Το γενικό γεγονός της δημιουργικής εξέλιξης όλης της ζωής μπορεί να μας διδάξει ότι η κατεύθυνση της εξέλιξης κάθε είδους έχει ένα σκοπό:
Έχεις διαβεί το κατώφλι του νέου χρόνου. Αισθάνεσαι χαρούμενος για ό,τι καινούριο και πρωτόγνωρο θα συναντήσεις και παράλληλα λυπημένος για αυτό που θα αφήσεις πίσω σου.
"Σχεδόν για όλα τα παιδιά η εφηβεία σημαίνει ένα πράγμα περισσότερο από όλα τα άλλα: πρέπει να αποδείξουν ότι δεν είναι πια παιδιά.
Η ανατροφή του παιδιού από τους γονείς του χρειάζεται να διέπεται από τις ακόλουθες βασικές αρχές:
Βασική προϋπόθεση για να νιώθω καλά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες είναι η ΑΠΟΔΟΧΗ. Και πρώτα, αποδοχή του εαυτού μου
Οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες προτιμούμε το δήθεν, την επιφάνεια, τη βιτρίνα, το φαίνεσθαι και όχι το είναι, δηλαδή την ουσία στις σχέσεις μας. Έτσι, οι σχέσεις καθίστανται συχνά τυπικές και συμβατικές. Μπορεί, λοιπόν, να υπάρξει αυθεντική και άδολη αγάπη μέσα στην οικογένειά μας;
Μια νεαρή κυρία περίμενε την πτήση της στην αίθουσα αναμονής ενός μεγάλου αερολιμένα. Επειδή έπρεπε να περιμένει πολλές ώρες, αποφάσισε να αγοράσει ένα βιβλίο
